به دلیل آنکه اکثر ملاک‌ها و معیارهای رشد افراد که تا اینجا بیان شد، قبلا نیز در مرحله تثبیت؛ توصیه و تاکید شده بود، یادآوری این نکته ضرورت دارد که در مرحله تثبیت، اعضای حلقه تربیتی، تنها با ملاک‌ها و معیارهای رشد، آشنایی اجمالی پیدا می‌کنند و زمینه‌سازی لازم برای انجام این دستورات در آن‌ها صورت می‌پذیرد، اما در این مرحله، یعنی در مرحله رشد؛ آن‌ها به انجام دستورات مربوط به رشد و شکوفایی در زندگی انسان در طول حیات، ترغیب و تشویق می‌شوند و با کمک مربی و سرگروه بتدریج راهکارهای رشد و تعالی و ارتقاء و کمال را در گروه تمرین می‌کنند. بگونه‌ای که در دوره رشد، رفتار نیک در افراد، ابتدا بصورت عادت در می‌آید و سپس با تکرار و تمرین و با مرور زمان، به شکل ملکه رفتاری در ایشان در خواهد آمد.

برخی صاحبنظران معتقدند که اطلاق کلمه انسان، به این موجود دو پا و مستوی القامه؛ در اصل به دلیل نیازمندی اولیه او، به انس و الفت با سایرین است زیرا کلمه انسان از ماده انس و الفت گرفته شده است.

جوانی و نوجوانی سن افزایش شدت هیجانات در افراد است و عواطف انسانی در این سن، اگر کنترل و هدایت نشود، گاه در دام جهت گیری‌های تند و افراطی گرفتار می‌آیند و گاه نیز بی‌اثر و خنثی به خاموشی می‌گرایند.
جوانان و نوجوانان، نیازمند برنامه ریزی دقیق برای رشد عاطفی هستند، رشدی که به آنان تعادل روحی و روانی ببخشد، خواهش‌ها و نیازهای متضادشان را برآورده سازد و احساسات پاکشان را به سمت و سوی مناسبی هدایت کند. جوانی، سن دلبستگی‌ها، سن افراط و تفریط‌ها و سن نواسانات شدید عاطفی از سکون و خمودی و سردی، تا طغیان و دگرگونی و انقلاب و انفجار است.

برای رسیدن به رشد عقلانی در شجره طیبه صالحین حتما باید قدرت تفکر، تامل و تدبر اعضای حلقه تربیتی شجره طیبه صالحین را با برنامه ریزی صحیح افزایش داد.
بر این اساس در این دوره، تقویت روحیه پژوهش و تحقیق در افراد و نیز تلاش برای برقراری انس و الفت متربیان طرح شجره طیبه صالحین با کتاب و مطالعه، از اهم وظایف مربی شجره طیبه صالحین در مسیر ارتقای سطح اندیشه مخاطبان می‌باشد.

هر چند تربیت انسان کامل، یکی از اهداف نهایی طی مسیر رشد در جریان صالحین است اما از آنجا که توان مربی گری افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است و نیز ظرفیف مخاطبان یا همان اعضای حلقه‌های تربیتی حتما با هم تفاوت دارد، پس دستیابی به این هدف؛ یعنی تربیت انسان کامل، از همان ابتدا، مد نظر قرار نمی‌گیرد. ولی در عین حال، دانستن این نکته همواره ضرورت دارد که در شریعت آسمانی اسلام، نقطه پایانی طی مسیر رشد، رسیدن به مرتبه کمال انسانی است.

مربی باید شاخصه‌های تشخیص حق از باطل را به متربیان بازگو نماید و نیز یادآور شود که هر کس در هر زمان، متناسب با این شاخصه‌ها و در مسیر حق گام بردارد، به میزان نزدیکی‌اشبه حق و حقیقت؛ قابلیت پیروی و تبعیت دارد و در غیر این صورت راهرو مسیر باطل است و نمی‌تواند هدایت گر رشد و صلاح دیگران باشد.

هر چند تربیت انسان کامل، یکی از اهداف نهایی طی مسیر رشد در جریان صالحین است اما از آنجا که توان مربی گری افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است و نیز ظرفیف مخاطبان یا همان اعضای حلقه‌های تربیتی حتما با هم تفاوت دارد، پس دستیابی به این هدف؛ یعنی تربیت انسان کامل، از همان ابتدا، مد نظر قرار نمی‌گیرد. ولی در عین حال، دانستن این نکته همواره ضرورت دارد که در شریعت آسمانی اسلام، نقطه پایانی طی مسیر رشد، رسیدن به مرتبه کمال انسانی است.

آدمی از آن زمان که پا به عرصه حیات می‌گذارد تا هنگامی که به درجه کمال برسد همواره مراحل متوالی و بهم پیوسته‌ای از رشد را پشت سر می‌گذراد که می‌توان آن‌ها را به منزله‌ی فصل‌هایی از تاریخ حیات او قلمداد کرد. مراحل این رشد؛ گرچه به ظاهر متوالی، مستمر و یکنواخت به نظر می‌رسد ولی در حقیقت، هر مرحله از مرحله‌ی دیگر متفاوت است و در هر یک از این مراحل، انسان دارای ساختمان روانی خاصی می‌گردد که در رفتار او متبلور است. بنابراین، تربیت در صورتی صحیح و ثمر بخش خواهد بود که بر اساس مراحل رشد صورت پذیرد.